Uska (uitspreken als Oeska) had een dagtocht naar het noorden van het Wolwedansgebied op het programma staan. Al snel liet hij ons onderweg uitstappen en een duin beklimmen om ons de Onymacris kever te laten zien die zich 's morgens vroeg met de kop omlaag tegen het duin opstelt, om zodoende het mistvocht langs het lichaam omlaag te laten glijden en in de bek op te vangen. Hoe dieren zich aan deze extreme omstandigheden kunnen aanpassen! Ook de pootjes, kortom het hele diertje, zijn aangepast aan het leven in deze droge zandduinen. Ze zijn er met eenn zwart schild, met soms blauwe weerschijn, en met stippels.
Het zand is niet egaal okerkleurig. De zwarte strepen worden veroorzaakt door ijzererts en Uska demonstreerde dit door met een magneet het zand van de ijzerdeeltjes te scheiden en de laatste over zijn hand te bewegen. Of we dit maar niet aan de Chinezen willen doorvertellen. Kan ik deze foto's publiceren?
Even verderop ontdekten we een uil in het gras. Dit is de Spotted Eagle-Owl, in het Zuid-Afrikaans de Gevlekte Ooruil. Hij gaf ons geruime tijd de gelegenheid om in alle rust foto's te nemen en toen
hij even een loopje (met ons) nam, konden we goed zijn poten zien. Prachtig beest!
Opnieuw hield Uska stil, dit keer bij zg. "Fairy circles". Verklaringen uit wetenschappelijke onderzoeken lopen uiteen, Uska lichtte een aantal toe en gaf ook zijn persoonlijke zienswijze, maar de conclusie is dat er nog steeds geen duidelijkheid, laat staan eenstemmigheid bestaat over de oorsprong van de circels.
Dit land is zo prachtig en maakt diepe indruk.
"De Acaciavallei"
We hielden stil bij een oude acacia, de wortels blootgelegd door weer en wind. Acacia's leveren hardhout dat heel geschikt is voor meubels, maar de acacia's in dit natuurgebied zijn een aparte soort en beschermd en mogen dus niet gekapt worden.
Het was lekker om even in het zonnetje te staan, maar zelfs nu gingen de poncho's, die we hadden gekregen, niet uit, want er woei een stevige wind en het was echt fris, zelfs wanneer we zo stil stonden. Onderweg in de open auto was het uitgesproken koud en dat zou niet beperkt blijven tot de vroege ochtenduren, omdat de wind niet eerder dan de komende nacht zou gaan liggen. Deze winden en kou horen bij augustus en vormen het staartje van de winter.
Uska bleek een zeer goede gids met oog en oor voor onze wensen, ook zonder dat we die uitten, en een grote kennis van dit gebied met z'n flora en fauna.
Een kudde springbokken in het veld. Een mannetje was de groep vooruit en al bijna bij de waterplaats, waar wij halt hadden gehouden. Niet tevreden met het achterblijven van de rest, ging hij een stukje terug naar de kudde met krachtige lichaamstaal: "komt er nog wat van, kom hiernaar toe!". Zonder overdreven haast voldeed het clubje aan zijn wensen.
Een groepje van 5 struisvogels op een heuvel. Wel schuw, ze liepen echt voor ons weg. Op de foto vier stuks: 2 heren (zwart) en 2 dames (midden, lichter van kleur).
We zouden bij een vijgenboom in het veld gaan picknicken, maar Uska was bang dat de sla van ons bord zou waaien en had met Boulders' geregeld dat we daar konden eten. Dit kamp kijkt uit over een grote grasvlakte en wordt in de rug gedekt door een hoge rotswand. Aldus beschermd tegen de wind en opgewarmd door de zon hebben we van een heerlijke lunch met verschillende salades en broodjes genoten.
Boven: bergen, duinen en grasland vormen ogenschijnlijk een amfitheater
Door erosie gevormd, zg. "zebrabergen"
Nee, niet de stokstaartjes die ik deze vakantie zo graag had willen zien, maar mongoose. Ook leuk!
Rond 14.00 uur gingen we weer op weg, het eerste stukje dezelfde route, vervolgens een andere weg, die o.a. over "Sociable-Weaver-Avenue" voerde. Inderdaad, gigantische bouwsels van deze wevertjes waren alom in de bomen aanwezig en zwermen kwetterende wevers vlogen op uit struiken en gras als wij met de auto passeerden. De dalende zon verleende extra kleur en charme aan dit prachtige stuk land.
17.00 uur inmiddels. De graslanden, duinen en bergen worden in een warme gloed gedompeld door de ondergaande zon.
Duinen en dieren: alles kleurt diep oranje.
Terug bij Wolwedans is het kwart voor zes. De lampen worden ontstoken en wij warmen ons op met een stevige kop koffie en daarna een heerlijk warme douche. Het diner begint rond zevenen en daarbij deelden we vanavond de tafel met onze Duitse excursiegenoten (en tafelgenoten van de vorige avond) en een Zuid-Afrikaans echtpaar, dat bijna aan het eind van een uitgebruide rondreis door zuidelijk Afrika was. Een interessant tafelgesprek over reiservaringen (en voor ons tips voor in Etosha) en over het schieten van wild, al dan niet legaal, vormde samen met wederom een uitstekende maaltijd een aangenaam en boeiend eind van deze dag. We sliepen als ossen!
Meer foto's van Wolwedans en excursie in de diaserie rechts.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten