Om half zeven parkeerden we bij de Lodge om onze ontbijtmand op te halen. "Wacht jij maar even hier, dan haal ik het wel even" zei ik nog tegen Rob. Kamernummer was voor de receptie genoeg. Komen er twee grote kerels met een enorme mand aangedragen, ik wist niet wat ik zag! Gelukkig hebben ze hem naar de auto gebracht en erin getild. Hij paste net op de achterbank.Even een snelle blik leerde dat er een compleet servies in zat, allerlei soorten brood, thee en jammetjes, een grote schaal met vleeswaren, kaas, sla, tomaat etc., een grote schaal met vers fruit en allerlei potten.
We stapten over onze verbazing heen de auto in om ons in de rij te voegen, die stond te wachten voor de opening van de poort naar Sossusvlei.
Toen de poort rond 7.45 uur openging, was de rij snel opgelost en het verkeer verspreidde zich snel.
De toegestane snelheid is 60 km, die op de asfaltweg gemakkelijk overschreden wordt, en we hadden nog niet ver gereden of er was een snelheidscontrole, waar niet iedereen vlekkeloos voorbij kwam.Het eerste deel van de route gaat door laag gebergte en daar zagen we nog her en der kudden oryx en springbokken. Eenmaal de Tsauchebbedding overgestoken, maken de bergen plaats voor een wijde, stenige grasvlakte, waaruit de rode zandduinen aan weerskanten oprijzen. De weg loopt als een vrijwel rechte zwarte streep door de vlakte. De vroege ochtendzon geeft aan de duinen hun diepe okerrode kleur en maakt een prachtig lijnenspel mogelijk.
jakhals
Duinen in de vlakte voordat we Duin 45 bereikten
Na 45 km bereik je Duin 45 en als je niet een van de eersten bent, herken je de plaats gemakkelijk aan de drukke parkeerplaats, want velen willen hier de uitdaging aangaan om het duin te beklimmen. Wij hebben dat voor een deel gedaan en zijn vervolgens teruggegaan om nog het pad aan de linkerzijde te volgen en via de flank nog wat te klimmen. Maar niet heel ver, omdat we verderop in de vallei wilden geraken voordat de zon heel hoog zou staan.
Voetsporen op het duin
en de wind waait het zand
over de scherpe rand
Het zijn slechts enkele "levende" duinen die betreden mogen worden. Op deze duinen heeft de wind nog vat, waardoor al die voetsporen weer worden uitgewist. Het grootste deel van de duinen is niet toegankelijk voor publiek vanwege de grote kwetsbaarheid van het gebied.
Foto's met een wijde hoek, weer een heel ander beeld....
Duin 45 aan de westzijde
en de vlakte beneden
Bij de bergen in het oosten, vanwaar we gekomen waren, hing nog steeds een lage dunne mist
Tegen de oostzijde van het duin groeiden deze planten met prachtige dieporanje bloemen en deze gele bloemenplanten lijken wel wat op Duizendschoon.
Op een bepaalde plek aan de oostkant zagen we veel zandhagedisjes, camouflagekampioenen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten