Swakopmund Guesthouse, ontbijt om 7.00 uur. Het regent. Om 7.30 uur vertrekken we naar Walvis Bay voor een catamaran-dolphin-and-seal-cruise. De dag tevoren was er zelfs een walvis met jong gezien, dus wie weet?! Onze gastvrouw spreekt ons moed in met de opmerking dat het in Walvis Bay vaak beter weer is en terwijl onderweg de natte wolken nog tot over de zandduinen zakken, lijken de wolken - eenmaal in Walvis Bay - inderdaad al wat uit elkaar gedreven te worden.
Bij de parkeerplaatsen in de haven zijn een paar stalletjes van Himba's die je proberen te lokken om hun waren aan de man te brengen. Op ons commentaar dat het weinig zin heeft om met een giraffe onder je arm op de boot te stappen, hebben ze hun antwoord klaar: "only look, come back after the trip!". Oké, beloofd. Met de vertrektijden nemen ze het niet zo nauw, we moesten best een poos wachten op een groepje dat te laat kwam. Maar het haventje is wel gezellig, er zijn verschillende café's voor een ontbijt of kopje koffie, en terwijl wij wachtten vermaakten we ons met de pelikanen in de haven en met alle mensen, die (net als wij natuurlijk) rond de vogel(s) druk met camera's in de weer waren. Ook kwamen we weer bekenden uit het vliegtuig en Sossusvlei tegen, maar zij gingen op een andere boot mee.
Inmiddels was de regen gestopt en raakte het gezelschap compleet zodat we konden vertrekken. Onze gids wees hoe we van de haven door de baai tot iets voorbij de landtong zouden varen en plots zwabberde er een zeehond over het dek. Die behoort tot de vaste crew als sappig intro tot de boottour, terwijl gids Ilona intussen haar verhaal kon afsteken.
Het duurde niet lang of de dolfijnen doken op, letterlijk. Er zijn hier twee soorten: Bottle Nose Dolphins en Heavy Side Dolphins. De dolfijnen hier in de baai bleven nogal op afstand, maar stalen natuurlijk wel de show met hun soepele lijven en spetterende sprongen.
Een verre zon kleurde de hemel en de duinen in roze pasteltinten.
De gekleurde tonnen markeren de oesterbanken. Walvisbay oesters zijn geliefd, maar vergen wel de nodige arbeid. Het zaad wordt hier uitgezet, maar vanwege het vervuilde water in de baai gedurende een latere periode overgeplaatst naar wateren bij Lüderitz. Om voor de belangrijke Chinese exportmarkt nog de herkomstbenaming Walvisbaai te mogen voeren, moeten de oesters voor de laatste maand weer teruggezet worden in Walvisbaai. Erg arbeidsintensief dus. Desalniettemin zijn de prijzen voor deze heerlijke oesters in Walvisbay en Swakopmund ver onder wat wij in Europa gewend zijn te betalen.
De oesterboeren die vlak onder land hun banken hadden, hebben deze al geruime tijd opgegeven, omdat die, sinds velen over gemotoriseerd vervoer beschikken, te gemakkelijk over land te bereiken waren en werden leeggeroofd. Daardoor is de oesterteelt lang niet meer zo omvangrijk als vroeger.
Cape cormorant/Trekduiker (aalscholver)
De haven van Walvis Bay is de enige diepzeehaven, geschikt voor alle vrachtschepen, in Namibie. De tarieven van de haven zijn dan ook hoog en dat is de reden dat er veel schepen voor de haven en langs de kust liggen. Ze lossen hun lading en gaan voor anker voor de kust, totdat ze hun nieuwe lading aan boord kunnen halen en vertrekken.
Tot nu toe hadden we geen flamingo's gezien. Op de landtong was echter een flinke groep, maar deze vogels waren niet blij met onze nadering en gingen er in gestrekte draf vandoor. Ook zagen we hier een paartje jakhalzen rondsnuffelen, maar daar was wel een verrekijker voor nodig.
Zo nu en dan kwamen er pelikanen aan boord, ze krijgen nogal eens een visje toegeworpen. Eentje landde zelfs tot grote hilariteit op iemands hoofd. Gelukkig had hij een pet op.
We naderden Pelican Point, bevolkt door een aardige robbenkolonie. Zodra je de haven uit bent, zie je overal in de baai zeehonden en ze zijn altijd weer leuk om naar te kijken. Er was een groep kajakkers, waar de zeehonden aan alle kanten om heen zwommen en dartelden. Dat lijkt me dan ook wel weer een leuke belevenis. Maar goed, wij zaten hoog en droog op onze catamaran en eenmaal in dieper water bij de landpunt schoten ineens weer dolfijnen om en onder de boot. Fantastisch gezicht, ook als je ze onder je door ziet zwemmen, wanneer je vooraan boven het net zit. Spectaculair als ze springen natuurlijk, maar wel heel moeilijk te fotograferen, omdat je nooit precies weet waar en wanneer ze opduiken.
Heavy Side Dolphin
De boot keerde terug naar de baai en legde aan bij de steiger bij de vuurtoren op Pelican Point om een groep mensen af te zetten die de hele dagtour deden. Hierna voeren wij weer terug naar de haven, getrakteerd op een goed glas sekt en seafood, waaronder de Walvis Bay oesters. Helemaal goedgekeurd!
Een aalscholver kwam ons gezelschap houden en kreeg voor de show een visje aangeboden, maar ze schijnen niet van sardientjes te houden. Deze Cape Cormorants hebben prachtige blauwe ogen.
We naderden de haven met onze vaste vrienden, de pelikanen, aan boord. De voorste op de foto heeft een roze bandje om de poot en heet Julie. Er worden wel eens in de steek gelaten jonge vogels naar de rederij gebracht, waar men de mogelijkheid heeft om deze dieren groot te brengen. Die zijn dan zo tam dat onze gids haar hand volledig in haar bek kon stoppen. Voor ongeringde dieren, zoals de andere pelikaan op de reling, wordt gewaarschuwd niet te dichtbij te komen, omdat ze dan pikken. En de snavels zijn scherp!
Walvissen hebben we niet ontmoet, maar het was een leuke tocht, heerlijk even op het water en we hebben toch weer wat beleefd! En de lucht.... werd blauwer en blauwer.
We hebben onze belofte ingelost en de winkeltjes van de Himba in de haven bezocht. Niet zonder te kopen: een mooi masker van ebbenhout en een paar leuke armbanden plus toestemming om te fotograferen.
Zaterdagmiddag in Swakopmund
Geen opmerkingen:
Een reactie posten