Dag 11 vervolg: van Sesriem naar Swakopmund

Van het uitkijkpunt daalde de weg naar de Kuiseb Canyon om vandaar onmiddellijk weer te stijgen. Zelfs was een paar kilometer van de weg geasfalteerd, waarschijnlijk voor de veiligheid.

Na het passeren van de Kuiseb Pass buigt de weg naar het westen en voert daarmee weer door het NamibNaukluftPark. 

Hé, toch weer een plasje water

Oeps! Het goede gedeelte van de weg hadden we blijkbaar achter ons........

Veel hobbeliger dan het voorgaande traject werd de weg niet. Wel vlak, want we waren op een hoogvlakte aangekomen. Daar troffen we voor het eerst weer wild aan, dat hier natuurlijk veel beter zichtbaar is dan in de canyons. Nadat we de bergen achter ons hadden gelaten, was de weg eentonig door eindeloze grasvlakten.

Voordat we van de Naukluftbergen zouden afdalen naar de vlakte bereikten we een plateau met een weids uitzicht over de Namibwoestijn. Hier bevonden zich ook enkele eenvoudige picknickplaatsen, niet allemaal in even goede staat, en wat ons onaangenaam trof was de ruime hoeveelheid zwerfafval. Blijkbaar komt hier ook ander publiek dan alleen natuurliefhebbers, want een dergelijke troep hebben wij als uitzondering ervaren. Daarbij laat ik dan wel de (vooral) bierflesjes, die je in het hele land overal in de bermen ziet, maar even buiten beschouwing. Afgezien van het mooie uitzicht vonden we deze plaats niet zo aantrekkelijk en hebben onze weg vrij snel vervolgd. 

De D1998 gaat naar het noorden en een kleine weg (met de bomenrij) kruist de C14. Wij koersten westwaarts, recht zo die gaat, door de vlakte van de Namib woestijn.

Het is een lange, saaie weg door een troosteloos zwart en grauw landschap, waar zelfs de gele grassen nagenoeg ontbraken. Oriëntatiepunten ontbreken, de ogen worden moe, de enkele passant of tegenligger valt van verre op door een grote stofwolk. Als je dan met pech komt te staan, kun je je maar beter zo breed mogelijk maken om tijdig opgemerkt te worden. We hebben wel eens gezien dat een enkele auto de portieren wijd open had staan. Hier kwamen we een groep auto's breed op de weg tegen. Je neemt dan vanzelf gas terug, al was het maar om opspattend gesteente en stof zoveel mogelijk te vermijden. Vaak wordt, als het om een enkele auto gaat, ook wel opgelet of er misschien hulp nodig is, zeker onder reizigers. 

Een uitgestrekte rotsrichel dwars op het verder vlakke land en een markeringspunt (het lijkt wel een soort herdenkingspunt) was het moment om even te stoppen en van stuur te wisselen. Een soort kwikstaart had op een rots naast de weg blijkbaar zijn vaste stek en wij vonden het een uitnodiging om de enige begroeiïng van betekenis van enig vocht te voorzien. Privé kon je het niet noemen, maar in de verste verten was toch geen mens te bekennen!

Wat een land! De zwarte steenwoestijn wisselde af met een zandiger woestijn, die wel steeds kaler leek te worden, de eentonigheid kort onderbroken door een wit ogende berg. 

Eindelijk deed een toenemend wolkendek vermoeden dat we de kust naderden en we waren blij toen we de eerste zandduinen in het oog kregen. Asfalt deed zijn intrede en tenslotte bereikten we Walvis Bay, waar de wolken zich ontlaadden in een miezerig motregentje. Maar het was een welkome afwisseling na die kilometerslange droge woestenij.

Het was nog geen drie uur toen we bij Walvis Bay aankwamen en we besloten de havenstad kort te verkennen alvorens naar Swakopmund door te rijden. We parkeerden voor de haven voor de plezier- en rondvaarten en waren verrast hier bij de kade flamingo's aan te treffen, die bij mijn nadering ook nog rustig hun gang bleven gaan. Ook iets verder in de baai bij een restaurant waren best veel flamingo's. Heel in de verte zagen we er honderden. 

Van Walvis Bay naar Swakopmund

Swakopmund Guesthouse was gemakkelijk gevonden. Bij de receptie kregen we tips voor boottochten vanuit Walvisbaai en hoewel we eigenlijk voor zaterdag geen andere activiteiten hadden willen plannen dan wat wandelen en winkelen in de stad, leek een dolfijnen-walvistocht toch ook wel heel leuk. Even het water op, weer eens wat anders dan woestijnen! Dus hebben we voor de ochtend geboekt. Ook heeft men ons bij de receptie meteen geholpen met het reserveren van twee restaurants. Geen overbodige actie in het weekend, zo bleek. Een wat afstandelijker benadering hier in de stad, maar prima service.
Onze kamer bleek in de dependance aan de andere kant van de weg. De kamer bood niet veel ruimte, maar oogde fris en lag  aan een mooie, vrolijke binnentuin met verschillende zitmogelijkheden.

 Helaas was het nog bewolkt en niet zo aangenaam om buiten te zitten en dus zijn we de stad een stukje ingelopen. Eindelijk konden we weer geld tappen, want we waren nu wel door onze contanten heen. Prettig was het ook om een goede handcrème te kunnen kopen, want we hadden last van de droogte. Op het internet hadden we daar wel wat over gelezen en we hadden een paar blistexstiftjes en bodymilk bij ons. De lippenbalsem bleek onontbeerlijk en was steeds bij de hand, maar de handen konden wel een extraatje gebruiken. Swakopmund heeft een uitstekend en gevarieerd winkelaanbod, waar je voor alles terecht kunt. Zaterdagmiddag en zondags zijn alle winkels echter dicht.
                                                                                                    Ga mee naar zee op dolfijnentocht