Met de schalen en pakken voor de braai op de achterbank reden we naar onze lodge. Klein Aus Vista is maart dit jaar ernstig getroffen door een overstroming als gevolg van ongekend hevige regenval. De bodem bestaat hier vooral uit zand en de wegen rond het centrale gedeelte zijn weggespoeld en verworden tot een grote zandvlakte. Inmiddels zijn er op het terrein weer nieuwe wegen aangelegd, maar een deel van de schade is nog wel zichtbaar. Ook de dijk onder de naastgelegen spoorweg is ondermijnd door het water en de rails hangen nog steeds horizontaal naast de baan. Dat moet een enorme schadepost zijn.
De Eagles' nest lodges liggen op rij nagenoeg tegen de bergwand, opgetrokken uit hetzelfde gesteente en zijn daardoor op afstand nauwelijks zichtbaar. Het allerlaatste huisje was aan ons toebedeeld en raadt eens wie onze buren bleken, toen we het voorlaatste huis passeerden: het Duitse echtpaar uit het vliegtuig, dat ook naast ons logeerde in Anib. Een verbaasde uitroep van herkenning en een vrolijke groet, daar bleef het nu bij, want de afstand tussen de lodges biedt meer rust en privacy dan gelegenheid tot terloopse sociale contacten en wij wilden graag nog even van de omgeving genieten.
Het betreden van de lodge was een aangename verrassing: houtblokken lagen klaar bij een open haard, de inrichting was leuk en heel goed verzorgd, de tafel stond volledig gedekt heel uitnodigend voor ons klaar en de zon scheen warm binnen. Een dode kokerboom diende als wijnrek: zoek maar uit. Integratie in de omgeving voeren ze hier heel ver door: de rotsen groeien tot in de woonruimte en badkamer!
binnenstebuitenfoto
Deze Cape Bunting zocht al snel ons gezelschap met het idee dat er hier wel wat kruimels te verschalken zouden zijn.
Geweldig uitzicht op de vlakte en de bergen
De dagen zijn kort in de winter. De zon begon al te dalen en verspreidde een diffuus licht, maar de temperatuur was nog heel aangenaam en wij verkenden de naaste omgeving. Er lopen trails onderlangs de bergen en er bloeiden hier verrassend veel soorten bloemen. Er waren op deze plaats meer factoren voor een aantrekkelijk verblijf dan we hadden vermoed. Als dat mogelijk was geweest, had ik hier best nog een dag kunnen doorbrengen zonder me te vervelen, want combinatie van rust en ruimte, de mogelijkheid om te wandelen in zo'n rijke natuurlijke omgeving en de comfortabele lodge bevielen ons heel goed.
Langzamerhand werd het land in de rode gloed van de zonsondergang gedompeld. Stil word je daarvan. Met onze barbecue deden we daar een schepje bovenop, maar deze deed er iets langer over om gebruiksklaar te zijn dan we hadden ingeschat en zo was het al echt donker voor we onze braai konden starten. Zelfs in de luwte van de berg en ons huis was het toen al behoorlijk koud geworden en we waren dan ook blij met onze open haard en de mogelijkheid om lekker warm binnen te eten. Fijn was het ook om niet meer weg te hoeven en gewoon even gezellig met z'n tweeën te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten