Daarna gingen we eerst naar de Lodge om - dit keer ter plekke - te ontbijten. Een lage sliert mist hing als een band over het veld naast de weg.
Toen we een half uur later aan onze dagtocht begonnen, kwam de zon op achter de bergen, maar ook verdichtte de mist zich snel. Dit is de mist die van de Atlantische Oceaan tot ver het binnenland intrekt.
De weg glooide en plooide zich door de bergen van het NamibNaukluftpark om dit reservaat na enige tijd te verlaten op weg naar Solitaire. Solitaire is niet veel meer dan een pleisterplaats met een flinke benzinepomp, een grote winkel, niet onbelangrijk: bandenservice, comfortabel: schone toiletten, Café Van der Lee en de grootste trekpleister van al: een bakkerij met de beroemdste appeltaart van Namibië!
De historie van Solitaire ligt voor het oprapen, gelukkig hadden we een betere huurauto!
Water > planten, bomen > vogels
Gele kanarie en Cape Glossy Starling (kleinglansspreeu)
Na een heerlijke kop koffie konden we weer met een volle tank en verfrist op weg. Na het volwaardige ontbijt in Sossusvlei Lodge waren we nog niet toe aan appeltaart, maar we namen wel een lekker stuk en een soort krakeling mee voor onderweg. De C14 was aanvankelijk vlak en niet anders dan andere wegen: stoffig en gruizig, op het ene stuk hobbeliger dan op het andere. Langzaam maar zeker kwamen we meer in de bergen. Een brug leidde over een brede rivierbedding, waar tot onze verrassing nog restanten water in stonden. Tal van sporen in het zand duidden erop dat dieren de weg hiernaar toe weten te vinden, maar wij hebben op onze tocht van vandaag nauwelijks dieren gezien. Vandaar ging de weg stevig omhoog het gebergte in op weg naar de Gaub Pass. Hellingen en bochten en een stenige ondergrond gaan altijd gepaard met veel ribbels en bobbels, dus gelukkig kregen we weer een goede massagebeurt en hadden ondertussen de tijd om van het berglandschap te genieten.
We bereikten een hoogvlakte. Eerder hadden we nog een paar struisvogels gezien en hier nog een enkele oryx, maar verder ontdekten we helemaal geen dieren meer in het onherbergzame land.
De frisheid van de Alpen hoef je hier niet te zoeken, maar dit berglandschap kent in al zijn grootsheid een eigen schoonheid. Ver kun je hier kijken en het licht en de kleuren zijn prachtig. Fascinerend is het woord dat ik het meest op Namibië van toepassing vindt en dat geldt zeker voor dit hoge land, stenig en schijnbaar ongenaakbaar.
Kort voor de Kuiseb Pass is dit uitzichtpunt en dan pas merk je dat je niet alleen onderweg bent. Het was zowaar druk te noemen en dat is geen wonder, want je hebt hier een prachtig uitzicht over de bergen.
Toch nog een beestje, deze mooie vlinder!
Aanvankelijk heb je de indruk dat hier je hier te maken hebt met een ontoegankelijk, stenig en kaal berggebied. Maar met wat verder en beter kijken, ontdek je diep beneden smalle ravijnen en zelfs rivierbeddingen, waar dan toch ook weer fris groen opduikt. In feite is de Kuiseb Pass een brug over een brede, droge rivierbedding, waarin vele kleinere rivieren uitkomen.
erosie van zachtere steensoorten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten