Dag 3: Sundowner safari in de Kalahari

Om 3 uur stond er een sundowner safari op het programma. Het was even wachten op enkele laat gearriveerde gasten, die nog mee wilden. Voor de organisatie ook interessant, omdat ze zo vier auto's kon vullen met liefst 9 of 10 gasten (sommige jongelui achterin opgevouwen boven de koelbox met de drankjes voor onderweg). Even na half vier gingen we dan toch op weg voor onze safari in de Kalahari, 2 auto's de ene kant en 2 de andere kant op. Niet iedereen was gekleed op een fris tochtje. Een extra warme trui en een winddicht jack is geen overbodige luxe in een open auto. Het is nog winter: na vijven begint het te schemeren en vooral als de zon eenmaal onder is, is het behoorlijk koud met de wind om je oren.
Onze gids Jan stopte bij een acaciaboom om iets te vertellen over de enorme nesten van de Sociable weavers. Het lijkt één groot nest, maar het bestaat uit vele kleine kamertjes. De wevers bouwen er altijd aan door totdat het geheel te zwaar wordt voor een tak en afbreekt. Jan waarschuwde om nooit vrolijk onder zo'n nest te gaan fotograferen, want cobra's doen zich hierin graag tegoed aan jonge wevertjes en willen nogal eens volgevreten de boom uitvallen. Dat kan dan je laatste foto worden....

Een volgende stop voor veel beesten in de vallei rechts van ons: een enkele springbok, een flinke kudde rode hartebeesten, een groep oryx en later waren er ook wildebeesten op de heuvel te ontdekken. De meeste aandacht ging echter uit naar een oryxbok, die afgezonderd links voor ons stond. Wij hadden alle tijd om te kijken en te fotograferen, terwijl Jan iets uitlegde over hoe oryx (gemsbok) zich aangepast heeft om in dit soort droge streken te kunnen leven.

heel ver op de heuvel gnoes (wildebeesten)

De oryx kreeg genoeg van onze aandacht en zocht net als wij zijn eigen weg, waarbij we de rode duinen inreden. Dat zijn hier langgerekte ruggen, vrij dicht begroeid met grassen, velerlei soorten struiken en bomen, sommige kaal, andere groenblijvend. Net op tijd ontdekten we een prachtig steenbokje iets boven ons, waar onze gids ongemerkt bijna langsgereden was. Jan merkte op dat je deze hier niet vaak in het oog krijgt, dus we boften. Nauwelijks verder gereden, zagen we een paar koedoes.

Boven op een duinrug met prachtig uitzicht over het lager gelegen land stopten beide auto's voor de sundowners. Een picknicktafel lag hier klaar in het zand en daar legden onze gidsen keurig een paar kleedjes over waarop een keur aan dranken en zoutjes werd gepresenteerd. Dit zijn altijd leuke momenten om genietend van de natuur om je heen ook wat van gedachten en ervaringen te wisselen met andere gasten. Toen we de terugrit aanvingen begon het al aardig donker te worden. Onderweg zagen we nog wel oryx en springbokken.

Om 7 uur werden we in het restaurant ontvangen. De presentatie van het menu vond tweetalig mondeling plaats: het meisje in het Engels, de jongeman in de plaatselijke kliktaal. Koedoesteak met champignonsaus klinkt in deze kliktaal niet als een paar woorden maar als een hele zin. Gaandeweg onze vakantie zouden we iets meer leren over de kliktalen van Namibië. Het eten was uitstekend en werd met het voltallige personeel enthousiast op vrolijke wijze afgesloten. 

                                                                                      Morgen naar Fish River Canyon