Over het algemeen wordt gezegd dat de gravelwegen in Namibië goed onderhouden en prima te berijden zijn. Daarentegen gebeuren de meeste ongelukken op dit soort wegen (niet zo gek, als je bedenkt dat slechts een klein deel van de wegen geasfalteerd is) en is het advies om een max.snelheid van 60/70 km aan te houden. Wel, als je je daaraan houdt, ben je eeuwig onderweg en de ervaring zou leren dat we op veel stukken veilig sneller konden rijden, terwijl het soms raadzaam is om zelfs nog minder dan 60 te rijden.
Nu was het eerst even wennen en terrein verkennen, maar al snel bleek deze weg goed geschikt voor een wat hoger tempo. Dat was ook wel prettig, want we verlangden naar ons einddoel.
Enkele springbokken, een struisvogel en soort fazant/patrijs kwamen we tegen. Her en der liepen schapen of geiten, die enige bewoning verrieden. Vulkanisch gesteente, afwisselend wel of niet begroeid met grassen en bossages, domineerde het landschap, eenmaal verrassend onderbroken door een zanderige vlakte met prachtige acaciabomen, die schaduw boden voor een welkome pauze. Een grote kudde geiten stak hier de weg over. Aan de andere kant van de weg hoedde een vrouw een kudde schapen.
Weer verder. Eenzaam, maar prachtig stond een kokerboom in volle glorie.
Misschien is dit zijn hele bezit?
Elders weer een grote kudde geiten bij een goed verzorgde boerderij. Het was wel ongeveer het laatste teken van leven dat we tegenkwamen.
De landerijen worden op de weg afgescheiden door roosters of hekken. Raden wat dit is.
De weg werd smaller toen deze over een heuvelkam leidde, maar daar was heel welkom een groot bord: Fish River Canyon Lodge. Ook de melding dat het nog 12 km was! En bovengekomen strekte zich weer een schier eindeloze vlakte voor ons uit. Nog even doorrijden, maar wat een indrukwekkend en groots land! En dit stukje bergen, waar we ook (nu droge) waterstromen met een verscheidenheid aan vegetatie passeerden was werkelijk prachtig.
Aan de horizon doemde tenslotte de Canyon Lodge op, als was het het eind van de wereld.
Maar dan word je ontvangen en gaan de deuren open en openbaart zich het panorama van Fish River Canyon. Adembenemend prachtig en groots.
Ook de afzonderlijke lodges liggen aan de rand van de canyon en bieden de mogelijkheid om heel stil en privé van het prachtige uitzicht te genieten. Maar daar was het in de schaduw en wind nu te koud voor.Wel hadden we nog ruim een half uur om bij de ondergaande zon te fotograferen.
's Middags steekt hier een stevige wind op die ook 's nachts om de huisjes giert. Je kunt zelfs oordopjes krijgen om rustig te kunnen slapen. In ieder geval werd het nu in augustus behoorlijk koud en na een warme douche was het dan ook goed toeven met een lekker glaasje wijn bij het open haardvuur in het restaurant. Het eten was niet opzienbarend, maar goed en wij vielen dan ook heel tevreden al heel vroeg in slaap in onze heerlijke bedden, want we moesten de volgende ochtend op tijd op voor de canyondrive! Maar 's nachts, even wakker, heb ik door de hoge ramen vanuit mijn bed nog wel even genoten van de volle maan en de schitterende sterrenhemel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten