Van de parkeerplaats aan de voet van de heuvel werden we met een golfkarretje naar boven gebracht en bij de receptie afgezet. Onze koffers werden bij het paadje naar onze tent gedropped. We hadden er ons van tevoren eigenlijk niet in verdiept wat de upgrade naar een luxe chalet inhield, zodat we bijzonder aangenaam verrast waren door de mooie ruime tent en vooral ook ons buitenterras met minibad en een magnifiek uitzicht. Super! Bovendien aan de oostkant, zodat we weer in ontspanpositie van zonsopgang zouden kunnen genieten.
In de bar/lounge was (een trage) internetverbinding, waarvan we even gebruik hebben gemaakt om een berichtje naar huis te sturen.
leuk detail: schoorsteen:
Zwembad en o.a. veel Roodkopvinken in de struiken
Vanaf het moment van onze aankomst tot zonsondergang zaten de rotsen om ons heen vol met rockdassies. Ook allerlei vogels en hagedissen bevolkten de bomen en rotsen, dus dat was een levendige bedoening, terwijl wij het er eens lekker van namen op onze relaxstoelen. Warm genoeg in de schaduw en wat een uitzicht!
 |
| Rots Agama hagedis |
Recht beneden ons was de vlakte begroeid met bomen o.a. Mopane en struiken. Meer noordwaarts onder de kop van de heuvel was een grote kale vlakte. De huisjes die aan het eind op de kop van de heuvel liggen, bieden uitzicht naar alle kanten en ook op de waterpoel die zich daar aan de voet van de heuvel bevindt. Dat is natuurlijk helemaal mooi, maar wij waren dik tevreden en genoten van de olifanten en giraffen die we onder ons tussen de bomen zagen voortgaan.
Een Pririt Batis / Priritbosbontrokkie
De ondergaande zon zette de vlakte al in een warme gloed toen twee giraffen daar gedurende enige tijd om elkaar heen draaiden, de nekken wrijvend en om elkaar heen bewegend. Giraffen vechten met hun nekken, dat weet ik, maar dit leek meer op een paringsdans, zo sierlijk en prachtig om te zien.
De lampjes brandden al, maar het was nog niet echt donker, zodat we zelf nog naar de lounge konden lopen. Receptie, twee restaurantruimtes, de bar-lounge en het zwembad met voorzieningen liggen bij elkaar op de zuidkop van de heuvel, waar je als eerste aankomt. Vandaar loopt een pad verder omhoog naar de chalets en dat is een flinke klim! Bij donker mag je alleen met de golfkar of onder begeleiding het park inlopen vanwege de aanwezigheid van luipaarden. Die schijnen zich graag op de rotsen op te houden en dan is een bediende met een zaklantaarn natuurlijk erg afschrikwekkend. Op het internet heb ik gelezen van mensen die hier inderdaad luipaarden hebben gezien, maar dat is ons niet overkomen, helaas. Wel weer een fantastische zonsondergang en vleermuizen die we in het licht van de lampen goed konden zien, wanneer ze overvliegend water uit het zwembad nipten.
Afgezien van de nurkse meneer in het golfkarretje was de bediening in Dolomite vriendelijk. De gasten worden verdeeld over twee kleine stijlvolle restaurants en de koks staan garant voor een goede degelijke maaltijd. Wij konden weer tevreden naar bed.
De volgende dag zouden we zowel 's morgens als in de namiddag samen op wildjacht gaan, maar tussendoor hebben we dubbel en dwars van ons privé-terras geprofiteerd door daar de lunch te gebruiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten