Rond half twee kwamen we in Okaukuejo aan, vergeleken met onze vorige verblijfplaatsen een groot complex en alles gaat daar dan ook wat formeler toe. Nadat we ons geïnstalleerd hadden in ons huisje, gingen we eerst eens poolshoogte nemen bij de poel. Voor een hoog hek staan allemaal bankjes waar je je aardig comfortabel kunt installeren, erg prettig. Aan deze kant waren wat gasten van het kamp, aan de andere zijde bij het water een groepje zebra's en een olifant. Deze waterdrinkers gingen, andere kwamen. De andere gingen en er kwamen weer anderen, alles heel kalm en ieder op z'n beurt, leek wel. Na een half uur werd het helemaal stil en zijn wij ook maar weggegaan.
De vogel is een Fork-tailed Drongo. Voor het eerst zagen we een Black-faced impala/Swartneusrooibok (met donkere streep over de kop naar de neus), een impala-soort die alleen in het noord-westen van Namibië voorkomt.
De grote boom naast de poel bleek de favoriete uitkijkpost van een paar adelaars (Tawny eagle?).
Toen we rond half vijf nog eens naar een kijkje gingen nemen, was er weer wat meer te beleven, maar evenals eerder leken alle dieren wel een eigen tijd te hebben. Eerst de zebra's, dan twee koedoes; twee jakhalzen kwamen en gingen niet meer weg, maar een oryx en giraffen hielden zich keurig aan hun ongeschreven tijdschema. Wij ook: tijdig naar het buffet om bij candlelight terug te zijn in het theater.
Giraf ombeent zonsondergang, twee jakhalzen aan deze kant van de poel.
Ervaringen met dringen en ellebogenwerk om een goede (zit)plaats te bemachtigen of schreeuwerig gedrag van groepen, waarvan ik via internet wel had vernomen, hebben wij gelukkig niet meegemaakt. Afgezien van één Engelsman die zichzelf graag hoorde en liet horen, gedroeg iedereen zich rustig en wachtte op wat komen zou. Wat en hoe laat? Iets na half 8 kwamen er 4 neushoorns en aangezien wij die nog nergens hadden gezien, was dat natuurlijk wel heel leuk. De foto's zijn voor de herinnering, net niet mooi genoeg om in te lijsten! Ondanks de spotlights was de hyena nauwelijks te zien, evenmin als de nog steeds aanwezige jakhalzen. Het zijn kleine dieren die tussen het gesteente en bij dit toch geringe licht nauwelijks opvallen. We hebben leeuwen een paar keer op afstand horen brullen, maar op gegeven moment hebben we ons door ons bed laten verleiden om de poel te verlaten. Morgen weer vroeg op!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten