Camp Kipwe is ook weer zo'n gastenverblijf dat we niet snel zullen vergeten. Zo'n rommelige hoop stenen, die niet de naam berg verdient, blijkt - nauwelijks te zien vanaf de weg en zeker niet van de richting van waaruit wij kwamen - een riante toeristenaccomodatie te herbergen. We waren verrukt van ons huisje met twee ligstoelen op het terras, waar alleen de vogels en een kudde rondtrekkende koeien onze privacy en rust "verstoorden". We hadden ook nog alle tijd om hiervan te genieten. Eigenlijk voor het eerst waren de temperaturen zo hoog, dat we echt warm hadden: geen truien en jassen meer nodig!
De badkamer met toilet en douche is buiten, met oog voor detail een weldaad voor de gasten.
Dat oog voor detail zie je overal in de inrichting in terug en maakt ook van lounge, restaurant en andere gemeenschappelijke ruimten een sfeervol en comfortabel geheel. Dat konden we des te meer waarderen, omdat we wisten dat de lounge en omliggende ruimtes een paar maanden geleden waren afgebrand. Leiding en personeel hebben de schouders eronder gezet en in twee tot drie maanden tijd met vereende krachten alles afgebroken en weer weten op te bouwen, een knappe prestatie en het zegt ook iets over de teamspirit van het personeel.
Later die middag hebben we een poosje in de lounge gezeten en aan de bar een praatje gemaakt met de obers. We waren daar op dat moment de enigen en het was er zo heerlijk stil. Naast de lounge was een vijvertje, waar allerlei kleine dieren en vogels op af kwamen.
Overal is aandacht aan besteed, ook aan bloemen en planten, die op hun beurt weer vogels en vlinders aantrekken. Je verwacht hier toch geen springbalsemien?? Was er dus wel! En natuurlijk sugarbirds. Soms met hele groepen tegelijk tettettetten ze in de bomen rondom ons.
Toen de rotsen en het omringende land warm begon te kleuren werden we uitgenodigd voor sundowners boven op het "dakterras". Glaasje wijn en heerlijke hapjes erbij, wat word je hier toch verwend!
En alsof het nog niet genoeg was, deden de obers voor het diner heel geheimzinnig en werden we gniffelend meegenomen naar de boma, waar ons een romantisch en geheel privé diner voor twee wachtte met onze eigen persoonlijke ober. Omdat we maar één nacht in Kipwe zouden verblijven, hadden de obers ons uitverkoren tot de speciale behandeling van de dag, zodat we Camp Kipwe toch optimaal konden beleven! Geen wonder toch dat Camp Kipwe een blijvende indruk op ons heeft achtergelaten en dat we nog lang met warme gevoelens aan dit oord en de mensen terug zullen denken?!
Andreas was onze persoonlijke ober vanavond en voorzag in al onze wensen, bijna voor we ze konden uiten.
Ook zonsopkomst zet het land in een warme gloed en het was heerlijk om daarvan in alle rust voor ons huisje even te genieten. We hoefden niet te haasten, want onze volgende pleisterplaats zou Palmwag zijn, niet meer dan 120 km verder.
Een geweldige ervaring rijker namen we om 9.00 uur afscheid van Camp Kipwe en de mensen die ons hier zo geweldig onthaald hebben. Eenmaal terug op de D2612 omkijkend konden we de huisjes tussen de rotsblokken zien en on top op het "dakterras" de waterreservoirs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten