Dag 24: nog één keer Waterberg

Nog voor zevenen stond ik buiten met de camera om in deze vroege ochtenduren nog even wat te vogelen. Acacia Pied Barbet zie je hier veel en duiven kom je altijd overal wel tegen. Ook de Damara Dikdiks waren weer present. Nieuw voor mij waren echter de vele gele vogeltjes die druk heen en weer vlogen en in de toppen van de bomen de eerste zonnewarmte leken te zoeken. Het zijn Golden-breasted Buntings of in het Zuid-Afrikaans Rooirugstreepkoppies - met beide namen heb je een exacte omschrijving van hun voorkomen. Prachtige vogeltjes.

Golden-breasted Buntings of in het Zuid-Afrikaans Rooirugstreepkoppies

Een enorme ficus (denk ik) stond naast het pad en omarmde met zijn wortels en takken grote rotsblokken. Met een 300 mm lens en allemaal bos langs het smalle pad kan ik de plant fotografisch geen recht doen, maar het was een indrukwekkend grote ficus.

Met het stijgen van de zon en de daarmee gepaard gaande opwarming, kwamen er steeds meer vogels tevoorschijn o.a. een heleboel Sunbirds in een bepaald stukje bos, waar de bomen me voldoende ruimte boden om onderdoor te lopen.

Inmiddels kwamen er echter ook bavianen van het plateau naar beneden en hoewel ik niet ver van de huisjes was, maar me in m'n eentje op hun terrein bevond, leek het me beter om stilaan terug te keren. Op mijn pad trok een waar zoemconcert mijn aandacht, veroorzaakt door de massa's bijen, die aangetrokken werden door de bloemetjes van deze planten met hun speciale bloeiwijze.

 
De bavianentroep had gelukkig een route iets links van mij genomen en trok het park in terwijl ik naar ons huis ging. Nooit zonder camera op stap hier, zelfs niet naar het ontbijt. Beetje overdreven, denk ik zelf ook wel eens. Maar mooi dat we bij de rietkragen tegenover het restaurant (bij de knuppelbrug) deze zwarte mongoose (vermoedelijk marsh mongoose / watermuishond) nog hebben kunnen vastleggen. Altijd leuk!

Om half tien vertrokken we; nog een laatste foto van het markante restaurantgebouw. Daar ontdekten we nog een hele groep gestreepte mongoose, die lagen te rusten onder de bomen aan de zijkant van het gebouw.......

 .......totdat de ober zich van de galerij  liet horen en ze allemaal toeschoten en verwachtingsvol omhoog keken. Blijkbaar worden er wel eens vaker broodresten naar beneden gegooid. En als het om een lekker hapje gaat, blijken ook deze aardige diertjes behoorlijk nijdig naar elkaar te kunnen uithalen.

Aan alles komt een eind. Wij begonnen aan onze terugreis. Om 16.00 uur moesten we de auto op de luchthaven inleveren en dat was mooi op tijd om in te checken, dus we hadden alle tijd. Maar onze streeftijd was om uiterlijk drie uur op de luchthaven te arriveren, omdat we verwachtten dat auto controleren en inleveren wel enige tijd in beslag zou nemen en we eventuele tegenslagen voor wilden zijn.

Via Okahandja terug naar Windhoek en naar huis.