Dag 22: via Tsumeb en Otjiwarongo naar Waterberg

Met spijt verlieten we Mushara, niet alleen omdat het zo'n heerlijke pleisterplaats was, maar ook in de wetenschap dat we op weg waren naar ons laatste logies voor de onafwendbare terugreis. En hoewel het thuis ook fijn zou zijn, alleen al om iedereen weer te zien, beving mij reeds de weemoed. Van Mushara naar de B1 was niet ver en bovendien zijn de hoofdwegen in dit deel van het land geasfalteerd. Dus dat schiet op.
Vanuit het noorden reden we Tsumeb in en dat is het gedeelte van de stad, waar het oude kopermijnverleden zichtbaar is. Meer grauwheid en verval dan de in de reisgids voorspelde palmbomen en bougainvilles van een garden town. Eenmaal in de stad zag het er frisser uit met palmen en andere bomen, brede wegen en eenmaal bij het centrum straathandelaren met veelkleurige groenten en fruit. Bij het (moderne!) winkelcentrum hebben we de auto geparkeerd om een rondje door de stad te gaan, eerst naar de markt. Alles leek alleen in grote hoeveelheden te worden verkocht. Uien en appels werden ons aangeboden in grote zakken, een weekvoorraad voor een heel gezin. Omdat we niets kochten, wilden we geen foto's maken. Magen worden niet gevuld met nieuwsgierige kijkers en we konden ons voorstellen dat mensen niets zouden ophebben met toeristen met dikke camera's. Die hadden we dus weggestopt. Ongemerkt had ik Rob, die even was blijven stilstaan, achter me gelaten. Toen riep een mevrouw van een bandenbedrijf me dat ik moest oppassen voor twee jongemannen, die zich in mijn buurt ophielden. Inmiddels kwam Rob eraan en was het "gevaar" geweken, maar het was een beetje vreemde belevenis en ik wist op dat moment niet meer wie ik nu wel of niet moest vertrouwen.

 Snelle en stiekeme foto vanuit de auto.

Het Tsumeb Arts and Craft Centre bleek een compleet dorpje, waar van buiten de hekken gezien nauwelijks enige activiteit te bespeuren viel, zodat we besloten dit toch maar niet te bezoeken. Een kopje koffie was welkom geweest, maar het Etosha Café konden we niet vinden. Hoe dan ook, Tsumeb viel ons nogal tegen en daarom wilden we hier onze tijd niet verder verdoen. Bij het uitrijden van de stad, liet Tsumeb met palmen en bougainvilleas inderdaad zijn mooiere, bijna chique kant zien.
We reden de bergen in, 120 km naar Otjiwarongo.

De Herero-naam Otjiwarongo betekent "plaats van de vette koeien". Onze reisgids bevestigt onze eigen indrukken onderweg: grote landerijen  in handen van blanke boeren.
Het stadje zelf maakt een goed verzorgde, heel levendige en plezierige indruk. Autohandels, veel benzinepompen, banken, winkels en grote supermarkten. Mensen op hun gemak met elkaar in het park.

White-backed (?) Vulture

Namen als Bahnhofstrasse, Steffen Gebäude en Bäckerei Carstensen, evenals stukjes architectuur verraadden het Duitse aandeel in de voorbije en tegenwoordige tijd, maar daartussen bewogen zich vrouwen in Herero kledij en andere traditionele kleding, in aantal ruim voorbijgestreefd door veel moderner ogende jonge mensen.

Overigens las ik later ergens dat die bakkerij van oudsher al een fenomeen is in Otjiwarongo. Het is tegelijkertijd een tearoom en wij hebben ons daar een heerlijk kopje koffie en dito lunch goed laten smaken. Afgezien van de bedienden, was binnen alles blank wat de klok sloeg, in tegenstelling tot buiten op straat, waar een ontspannen zwarte drukte de boventoon voerde. En zo hebben we van Otjiwarongo een veel plezieriger indruk overgehouden dan van Tsumeb.

Een kleine 30 km verder sloegen we linksaf naar het oosten. Het Waterberg Plateau rees veraf wazig op uit de gele grasvlakten, maar kwam steeds dichterbij. Nog eens linksaf voerde het laatste traject over een zandweg. 

Slender Mongoose / Swartkwasmuishond

Precies volgens onze reisinstructie kwamen we na 24 km bij de oprit naar Waterberg Rest Camp aan. Op het bord bij de ingang staat echter een iets andere naam: Waterberg Plateau Park (? weet ik niet meer precies) en ook Bernabé de la Bat Rest Camp. Dat bracht ons wel even in verwarring, maar we reden binnen en meldden ons bij de receptie. De jongedame die ons ontving, vertelde echter dat we hier niet op de goede plaats waren, maar verderop moesten zijn. Oeps. Terug op de zandweg vervolgden we deze, passeerden een toegang tot het Waterbergpark en arriveerden een stuk verderop via een klein zandpaadje bij de toegang tot een camping. Dat bleek niet goed, we werden teruggestuurd. Niet alleen wij, maar ook een andere auto was in verwarring op zoek naar de juiste bestemming. Gelukkig troffen we bij de ingang waar we eerder waren, de manager van het kamp die ons verder heeft geholpen, want we waren wel degelijk op de goede plaats bij het Bernabé de la Bat Rest Camp. Achteraf bleek dat deze en de andere naam op het bord bij de ingang oude namen van dit park zijn. De foto in onze reisbeschrijving was van het restaurant dat dieper in het park ligt, dus dat hadden we ook niet kunnen herkennen. De receptioniste had een fout gemaakt en onze vouchers niet goed gecheckt, dus niet alleen gasten, maar ook personeel wordt in de war gebracht door de verschillende namen die gehanteerd worden. Enfin, we waren dan toch op de plaats van bestemming en dat bleek een prachtig park aan de voet van het Waterberg Plateau. Ons huisje was eenvoudig, maar ruim en met alles wat we nodig hadden.

De zon kleurde de rotsen al warm, maar er was nog voldoende gelegenheid voor een wandelingetje
over een van de gemarkeerde routes. Lopend langs een berghelling over het nu eens vrij vlakke rotspad, dan weer klimmend en dalend over gesteenten, zijn behoorlijke wandelschoenen aan te bevelen.


Enorme termietenheuvels vonden we langs ons pad.

De zon kleurde de hemel en ging al onder, terwijl het tussen de bomen begon te schemeren.
Gelukkig heeft Rob een nagenoeg feilloos richtinggevoel, als de bewegwijzering eens iets aan duidelijkheid te wensen overlaat, dus we waren voor het donker terug op de weg naar ons huisje. Een frisse douche, een goede maaltijd en een prima bed waren de laatste ingrediënten die nodig waren voor een heel tevreden en diepe nachtrust.






Morgenochtend gaan we naar het plateau klimmen >>>